Mocz znajdujący się w drogach moczowych osób zupełnie zdrowych jest jałowy. Stąd przy idealnie aseptycznym pobraniu moczu do badania nie powinien on zawierać bakterii. Natomiast obecność bakterii w moczu, czyli bakte- riuria, powinna zawsze świadczyć o zakażeniu układu moczowego. Jednakże w praktyce, zwłaszcza w badaniach rutynowych, mimo dokładnego przestrzegania zasad aseptyki, nie jest możliwe całkowite uniknięcie zanieczyszczenia moczu, a tym samym dostania się do niego pewnej liczby bakterii. Dlatego nawet u ludzi zdrowych w moczu pobranym do badania znaleźć można różne drobnoustroje. Na podstawie licznych badań stwierdzono jednak, że liczba bakterii znajdujących się w moczu wskutek jego przypadkowego zanieczyszczenia jest z reguły niższa aniżeli ta, która występuje w moczu w przypadkach zakażeń układu moczowego. Doprowadziło to do wprowadzenia pojęcia tzw. bakteriurii znamiennej, przez które rozumie się liczbę bakterii pozwalającą na rozpoznanie zakażenia układu moczowego. Przez szereg lat przyjmowano, że granicą znamienności jest liczba 105 bakterii w 1 ml moczu. Oznacza to, że liczbę 10s bakterii w 1 ml moczu traktować należy jako dowód zakażenia układu moczowego. Jednakże dalsze badania wykazały, że przy zachowaniu należytej aseptyki i pobieraniu moczu z tzw. środkowego strumienia granicę znamienności powinno się obniżyć do wartości 104 bakterii w 1 ml moczu.