Drgania słupa krwi, struktur sercowych i ściany klatki piersiowej, powstające w zwężeniach i niedomykalności zastawek, ubytkach przegród, centralnie położonych przetokach tętniczo-żylnych i zwężeniach dróg odpływu, jeśli są dostatecznie silne i charakteryzują się małą częstotliwością, mogą być rozpoznane nie tylko osłuchiwaniem, ale także metodą obmacywania. W zależności od tego, czy drżenie skurczowe, nazywane mrukiem skurczowym, wyczuwa się w punkcie Erba, w okolicy koniuszka serca, nad drogą odpływu pnia płucnego lub tętnicy głównej, jego przyczyną jest odpowiednio: otwór w przegrodzie międzykomorowej, niedomykalność zastawki dwudzielnej, zwężenie stożka lub zastawki pnia płucnego i mięśniowe lub zastawkowe zwężenie aorty. Mruk skurczowy w zwężeniu zastawki pnia płucnego przenosi się często do wcięcia jarzmowego, a w zwężeniu zastawki aorty — do tętnic szyjnych i dołów nadobojczykowych. Mruk rozkurczowy nad koniuszkiem, wyczuwalny w ułożeniu chorego na lewym boku, wskazuje nieomylnie na zwężenie zastawki dwudzielnej. Rozkurczowe szmery fali zwrotnej, spowodowane nieszczelnością zastawek, są z powodu ich dużej częstotliwości z reguły niewyczuwalne.