Wszystkie sensacje bólowe są ostatecznie, jak to podkreślił Liithy w poprzednim wydaniu podręcznika, bólami nerwów. Przeważnie jednak zupełnie zdrowy nerw obwodowy służy do przewodzenia bólu. Jak wiadomo, bodźce bólowe pochodzące z podrażnienia wolnych zakończeń nerwowych — receptorów bólowych — przewodzone są przez doprowadzające włókna czuciowe, poprzez zwoje kręgowe i korzenie tylne, do rdzenia kręgowego i dalej przez szlak rdzeniowo-wzgórzowy do wzgórza, które można nazwać wrotami świadomości. Schorzenia nerwów obwodowych, które same w sobie powodują bóle, są znacznie rzadsze. Niezależnie od tego, w diagnostyce klinicznej trzeba zawsze odpowiedzieć, czy w konkretnym przypadku nerw tylko przewodzi ból, czy nie jest to w przypadku procesu chorobowego toczącego się w sąsiedztwie zapalenie nerwu lub zespół uciskowy, czy wreszcie zjawisko bólu nie jest wywołane pierwotnym schorzeniem pnia nerwu obwodowego. W schorzeniach nerwów czuciowych skargi dotyczą w pierwszym rzędzie neurogennych zjawisk bólowych, podczas gdy w procesach chorobowych nerwów czuciowo-ruchowych są one objawem niestałym. Obwodowy układ nerwowy jest w ogóle — jak to wynika z obserwacji uszkodzeń pourazowych — względnie odporny. Ponadto w schorzeniach neurologicznych nerwów obwodowych wchodzą na ogół w grę różne czynniki etiologiczne, które w każdym przypadku wymagają dokładnej analizy.