Realizacja wielu ról wymaga od człowieka przede wszystkim energii i czasu. Niewłaściwe wypełnianie ról pociągnąć może rozmaite sankcje, np. zaniedbywanie obowiązków służbowych, zawodowych, może wpłynąć na pozycję jednostki w zakładzie pracy. Człowiek taki nie awansuje, nie jest nagradzany, a nawet bywa, że jest zwolniony. Z kolei pogodzenie roli męża i ojca z rolą działacza społecznego lub człowieka udzielającego się towarzysko — także może być trudne i może prowadzić do konfliktów. Żona oczekuje zrozumienia, partycypacji w uciążliwych obowiązkach domowych, dzieci oczekują i pragną pomocy w nauce, udziału ojca w ich rozrywkach, a przyjaciele pragną życzliwego zainteresowania i poświęcenia im czasu. Wielość pełnionych ról i oczekiwań związanych z każdą z nich powoduje, że człowiek nie jest w stanie wszystkich ich wypełniać z jednakową rzetelnością. Należy zatem wybierać te role, które chcemy wypełniać solidnie, i na nich się koncentrować. Rezygnacja z pełnienia niektórych ról związana jest z dokonanym wyborem wartości i celów, które są dla człowieka najważniejsze. Każdy człowiek w czym innym upatruje sens własnego życia i widzi własne szczęście. „Trzeba mieć zawsze coś do pragnienia, by nie być nieszczęśliwym w swym szczęściu”, jak powiedział wielki polski filozof Władysław Tatarkiewicz. Podejmowanie się wielu ról i niepełne ich spełnianie może prowadzić do sytuacji frustracyjnych. Tylko niewielki procent ludzi ma wysoką odporność na frustrację. Są to, jak twierdzi Kazimierz Dąbrowski, jednostki „ze średnią lub małą wrażliwością uczuciową i wyobraźnią, małą empatią, słabym poziomem przejmowania się”.