Kwas hialuronowy jest organicznym związkiem chemicznym, jest polisacharydem z grupy glikozoaminoglikanów. Występując we wszystkich organizmacg, należy do związków które mają identyczną budowę chemiczną u bakterii i ssaków. Kwas hialuronowy to biopolimer, w którym ma miejsce naprzemienne występowanie merów kwasu D-glukuronowego i N-acetylo-D-glukozaminy połączonych wiązaniami β(1→4) i β(1→3) glikozydowymi. Trzeba dodać, że nie tworząc kowalencyjnych wiązań z białkami, nie może być typowym proteoglikanem. Może natomiast być osią, na której powstają wiązania innych proteoglikanów tworzących wraz z nim „agregat proteoglikanu”.
Kwas hialuronowy występuje w trzech postaciach: usieciowanej, częściowo usieciowanej lub nieusieciowanej. W zależności od stopnia usieciowania posiada różne gęstości oraz stopnie wiązań cząsteczek wody, dzięki czemu wykazuje różne trwałości w zabiegach medycznych, w których został wykorzystany. Kwas hialuronowy usieciowany jest najbardziej odpornym na enzymy hialuronidazy, czyli rozbicie kwasu hialuronowego.
Kwas hialuronowy jest wykorzystywany przede wszystkim do przywracania objętości twarzy, wypełnia się nim bruzdy oraz tzw. wolumetrii. Z uwagi na bardzo dobrą właściwość nawilżającą, ma zastosowanie w przypadku skóry suchej, wiotkiej lub zmęczonej.