Zaspokojenie potrzeb może odbywać się w bardzo różny sposób. Wybór sposobu zależy od okoliczności zewnętrznych i od umiejętności człowieka. Jedne sposoby zaspokojenia potrzeb człowiek preferuje, inne odrzuca. Ta selektywność działania kierowana jest pewnymi regułami, na ogół nieuświadamianymi. Są to niejako najogólniejsze przepisy, określane mianem postaw. Według psychologa amerykańskiego G. W. Allporta postawa to gotowość do reagowania w określony sposób. Postawa jest stosunkowo trwałym sposobem zachowania i przez to charakterystycznym dla danej jednostki, przejawiającym się wobec określonych sytuacji. Genezy zachowania się człowieka, jego postaw, przekonań i poglądów należy szukać we wczesnym dzieciństwie. Wtedy bowiem dziecko uczy się określonych sposobów reagowania w konkretnych sytuacjach, zdobywając poglądy i przekonania o słuszności pewnych zjawisk, sytuacji i zachowań. Dziecko, naśladując otaczające je środowisko, przejmuje jego sposób widzenia świata. Dziecko przejmuje nie tylko sposób widzenia wiała, ale także sposób reakcji emocjonalnych oraz sposoby oceniania i zachowania. Z czasem poglądy te i postawy ulegają internalizacji, tj. uwewnętrznieniu, i są uważane za własne. W toku świadomego wychowania rodzice i wychowawcy podsuwają dziecku wzory do naśladowania. Najbardziej pożądana jest sytuacja taka, gdy dziecko pozytywne wzory osobowe do naśladowania znajduje w najbliższym otoczeniu. Wtedy w sposób naturalny i pozytywny emocjonalnie przejmuje sposoby zachowania i kształtuje postawy. Naśladowanie przybiera nieraz formę identyfikacji z wzorem osobowym: może to być także bohater filmu, powieści, idol młodzieżowy itd.