Tętno powoli narastające jest charakterystyczne dla zastawkowego zwężenia aorty, szczególnie jeśli nad tętnicą szyjną wyczuwa się przy palpacji drżenie skurczowe. Opóźnienie wzrostu fali tętna spowodowane jest utrudnionym wskutek zwężenia zastawki opróżnianiem lewej komory. Drżenie wyczuwalne nad tętnicą szyjną odpowiada wibracjom, które w krzywej tętna mają kształt „zębów piły”. Inne natomiast, ważne dla rozpoznania odchylenia w zapisie tętna nie są uchwytne przy palpacji. Zazębienie anakrotyczne, które czasowo odpowiada maksymalnemu przepływowi krwi przez zastawkę i zmniejszeniu gradientu skurczowego ciśnienia pomiędzy lewą komorą a aortą wstępującą, leży tym głębiej, im większe jest zwężenie. Samo tylko załamanie początkowo stromo wznoszącej się fali tętna przemawia za niewielkim zwężeniem zastawki aorty. Czas upływający od początku ramienia wstępującego do połowy całkowitej wysokości fali wynosi u człowieka zdrowego poniżej 40 ms, a przy ciężkim zwężeniu zastawki aorty osiąga wartość 60 ms i więcej. Tętno małe. Małe i słabe tętno wskazuje na małą objętość wyrzutową, niskie ciśnienie tętna i duży opór naczyniowy obwodowy. Małe tętno stwierdza się w niewydolności lewej komory, w dużych zwężeniach zastawkowych, w tampondzie osierdzia, we wstrząsie.