Chudnięcie, jeżeli nie zostało spowodowane przez samego pacjenta w ramach prowadzonej kuracji odchudzającej, jest objawem poważnym. W takim wypadku nie ma znaczenia, czy był to pacjent z nadwagą czy z niedowagą. Każde zmniejszenie masy ciała niezależnie od jej wartości wyjściowej, powinno zwrócić uwagę lekarza. Pytanie o ewentualne chudnięcie należy do najważniejszych spośród stawianych podczas zbierania wywiadu. W razie jego występowania ustalić należy, czy miało ono miejsce mimo przyjmowania prawidłowej ilości pokarmu, czy też spowodowane było brakiem łaknienia. Brak łaknienia może mieć podłoże psychiczne i dlatego też konieczna jest ocena i tej strony osobowości pacjenta. W naszych krajach częstą przyczyną niedożywienia jest alkoholizm, niekoniecznie z towarzyszącymi cechami uszkodzenia wątroby. Od dawna lekarze przyzwyczaili się dopatrywać przyczyny chudnięcia u młodych ludzi w gruźlicy, nadczynności tarczycy, cukrzycy, a u starszych — przede wszystkim w nowotworach złośliwych. Nadal niewiele wiemy o przyczynach tego procesu u osób z nowotworami. Wiemy o procesach katabolicznych i upośledzonym anabolizmie, ale brak jest odpowiedzi na pytanie, dlaczego pacjent traci łaknienie nawet przy bardzo małych i nie dotyczących przewodu pokarmowego guzach złośliwych.